Een geschiedenis van de Surinaamse literatuur

De Volkskrant over Een geschiedenis van de Surinaamse literatuur :
Michiel van Kempen vertrok in de jaren zeventig van de vorige eeuw als leraar Nederlands naar Suriname. Hij trof er een nauwelijks bekende literatuur aan en al snel ontwikkelde hij zich tot de voornaamste specialist op dat gebied. Van Kempen introduceert in zijn boek tientallen namen en weet al deze figuren in hun context te plaatsen en op hun waarde te schatten.

Kritiekloos is hij nergens, ook al wil hij duidelijk een lans breken voor de Surinaamse literatuur. Het meest verrassend zijn misschien toch wel de hoofdstukken over de orale literatuur. De link tussen de orale en geschreven literatuur ziet Van Kempen in het theater. Doordat toneel, cabaret en hoorspel in Suriname nog altijd een veel grotere rol spelen dan de roman, stelt hij nadrukkelijk dat de orale literatuur niet slechts als een primitiever voorloper van de geschreven literatuur gezien mag worden.

Ondanks de grote hoeveelheid informatie blijft het geheel goed leesbaar.Dat komt doordat Van Kempen ervoor heeft gekozen om de hoofdtekst die zich ook op algemene geschiedenis, politiek, economie en onderwijs richt, regelmatig te onderbreken met 'profielen' en 'close-ups'.

In de profielen wordt de geschiedenis van een instituut of het oeuvre van een schrijver beschreven, in de close-ups gaat het om specifieke onderwerpen zoals 'poëzie als guerrilla'of boeken voor het volk'.

»Een geschiedenis van de Surinaamse literatuur« is een moeilijk te evenaren, en buitengewoon inspirerend standaardwerk.